December 27, 2016

Exchange offer

ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ electrical ಅಥವಾ electronic ವಸ್ತುಗಳನ್ನ ಕೊಂಡರೆ ಕನಿಷ್ಠ ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಬಾಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಷ್ಟರ ನಂತರ ರಿಪೇರಿ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ವರ್ಷ ತಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು. ಈಗೀಗಂತೂ  ಯಾವ ವಸ್ತುವೂ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಬಾಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ! ರಿಪೇರಿ ಅನ್ನುವಂತ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೂ ಹೋಗಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದೆ! ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 'ರಿಪೇರಿ' ಎನ್ನುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ! ಹಾಳಾದ ಕೂಡಲೇ ಬಿಸಾಕು, ಹೊಸದನ್ನು ಕೊಂಡುಕೋ ಎಂಬುದೇ ಬದುಕಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಫೋನಿನ ವಿಚಾರವನ್ನು ಬಿಡಿ, ಅದಂತೂ ದಿನೇ ದಿನೇ outdated ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಹೊಸದರ ಮೇಲೆ ದುಡ್ಡು ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಉಳಿದ ವಸ್ತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿ ನೋಡಿ.... ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಮಿಕ್ಸಿ, ಟಿವಿ, ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ಒಮ್ಮೆ ತಗೆದುಕೊಂದರೆ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಬಾಳುತ್ತಿದ್ದವು? ಕನಿಷ್ಠ ಹತ್ತು ವರ್ಷ? ಆದರೆ ಈಗೇಕೆ ಒಂದೆರಡೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ರಿಪೇರಿಗೆ ಬರತೊಡಗುತ್ತವೆ, ಅಥವಾ ಅಥವಾ ಪೂರ್ತಿ ಹಾಳಾಗಿಯೇ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಮಿಕ್ಸಿಯನ್ನು ಅಮ್ಮ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದಳು. ನಂತರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಹೊಸ ಮಿಕ್ಸಿ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಕಿರಿಕಿರಿ ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು. ಹಳೇ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ ಬಾಳಿದರೆ ಈಗಿನದು ಒಂದೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ "ಉಸ್ಸಪ್ಪಾ... ಇನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ" ಎನ್ನುತ್ತಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಹೊಸ ಸ್ಟೀಲ್ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿವ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಸ್ಟೀಲ್ ಪಾತ್ರೆಗಳು ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾಗಿ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ.  ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ದಿನೇ ದಿನೇ ತಾಂತ್ರಿಕತೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಇವೆಲ್ಲ ಬೇಗ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿರುವುದಾದರೂ ಏಕೆ?

ಈಗೀಗ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ exchange ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅದು ಹೇಗೆ? ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಹೀಗಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ಆವಾಗ ಇಷ್ಟೊಂದು recycling option ಇರಲಿಲ್ಲ ನಿಜ, ಆದರೆ ಈಗ ನಾವು exchange ಗೆ ಹಾಕಿದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತುಗಳೂ 100% recycle ಆಗುತ್ತಿವೆಯಾ? ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಏನಾಗುತ್ತಿವೆ? ಈ ತರ exchange ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಕಂಪೆನಿಯವರಿಗೆ/ ಮಾರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಲಾಭವಾದರೂ ಏನು? ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೇಗ ಜನರು ಹೊಸ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕೊಳ್ಳಲು ಬರುತ್ತಾರೆಂಬುದೇ? ಅಥವಾ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಜನರಿಗೆ ಈಗೀಗ ಹಳೆಯದನ್ನು discard ಮಾಡಿ ಹೊಸದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುವ ರೂಢಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನೇ ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ವಸ್ತುಗಳನ್ನೇ ಕಡಿಮೆ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವವಂತೆ ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರಾ? ಈ ಎಲ್ಲಾ  ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಎಷ್ಟೊಂದು ದಿನಗಳಿಂದ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿವೆ. ನನಗೇಕೋ ಒಂದು ಹುಚ್ಚು ಅನುಮಾನ- ನಾವು exchange ಗೆಂದು ಹಾಕಿದ ಎಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ parts ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದು revamp ಮಾಡಿ ಹೊಸವಸ್ತುಗಳನ್ನಾಗಿಸಿ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾರಾ?

ಈಗಿನ ಕಾಲದ ವಸ್ತುಗಳು ಬೇಗನೆ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅಪ್ಪನಿಗಂತೂ ನಂಬಲೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ- "ಅದು ಹೇಗೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು?" ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ! ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಸುಮೀತ್ ಮಿಕ್ಸಿಯನ್ನು ಅಮ್ಮ ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದಳು. ಅದು ತುಂಬಾ ಹಾಳಾಗಿ ಇನ್ನು ರಿಪೇರಿ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿದಾಗ ಅದನ್ನು exchange ಮಾಡಿ ಹೊಸದನ್ನು ಕೊಂಡರು, ಮೊದಲು ಎಲ್ಲಿ ಕೊಂಡಿದ್ದರೋ ಅದೇ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ. ಹೊಸ ಮಿಕ್ಸಿ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಕಿರಿಕಿರಿ ಶುರುಮಾಡಿದಾಗ ಅಮ್ಮ ಅದನ್ನು ರಿಪೇರಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದಾಗ ಆ ಅಂಗಡಿಯವ ಹೇಳಿದನಂತೆ - "ನಿಮಗೆ ಮಿಕ್ಸಿಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲಿಕ್ಕೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಬಹುಶಃ, ಅದಕ್ಕೇ ಹಾಳಾಗಿದೆ"!


ನಾವು ಹಾಳಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪ ಕೆಲವು ಬಾರಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡುವುದನ್ನೋ, ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಬಾರಿ ಪೇಟೆಗೆ ಒಯ್ದು ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಿಸಿ ತರುವುದನ್ನೋ ಕಂಡು ಬೆಳೆದವರು. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇದರ ಅನುಭವವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಅವರೇನಿದ್ದರೂ ಹಳೆಯದನ್ನು ಬಿಸಾಕುತ್ತ ಬದುಕುವವರು. ನಾವು ಹೇಗೋ ಈ ಹೊಸ ಜಾಯಮಾನಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟವೆನಿಸಿದರೂ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರಿಗೆ ಈ ಹೊಸ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ನಿಜವಾಗಲೂ ಕಷ್ಟವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದನ್ನೂ ಬಿಸಾಕಿ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ- ವಸ್ತುಗಳಿರಲಿ ಅಥವಾ ಸಂಬಂಧಗಳಿರಲಿ. ತೇಪೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗಿನ ತಲೆಮಾರಿನವರಿಗೆ ತೇಪೆಯ ಕೆಲಸವೇ ಬೇಡ- ವಸ್ತುಗಳಿಗೂ, ಸಂಬಂಧಗಳಿಗೂ.  

June 2, 2016

ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಜನರೇಶನ್ ನಮ್ಮದು!

ನಾನೀಗ ಮೂವತ್ತರ ದಶಕದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ... ಇನ್ನೇನು ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಚಾಳೀಸೂ ಮುಖವೆರೀತು! ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚಗೆ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೂ, ಖುಷಿಯೂ ಆದರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಲೆ ತಿರುಗಿದಂತಾ ಅನುಭವ... ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದೇವೆ ನಾವು! ಜಗತ್ತೆಲ್ಲಾ ಬೆರಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ!

ಒಮ್ಮೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ... ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರೇಡಿಯೋಗೂ licence ಇತ್ತು! ಅಪ್ಪನ ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯ file ನಲ್ಲಿ ನಾನು ಅದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೆ. ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಸಣ್ಣ ಪುಸ್ತಕ (Photo ನೋಡಿ). ನನ್ನ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಮಗ smart phone ಹೇಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಎಂದು ಆಗಲೇ ಕಲಿಯತೊಡಗಿದ್ದಾನೆ! ನನ್ನ ಅರವತ್ತಾರು ವರ್ಷದ ಅಪ್ಪ ಇವತ್ತಿಗೂ mobile phone ನಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ ಸಲವೂ number dial ಮಾಡಿಯೇ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. Generation gap ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ!

ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ landline phone ಗಳು ಆಗ ತಾನೇ ಕಾಲು ಹಾಕುತ್ತಿದವು. ಊರಲ್ಲೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮನೆಗೆ phone ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದರೆ ಬರಿದೇ ಎರಡು digit dial ಮಾಡಿದರೆ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದರೂ ಆರು digit dial ಮಾಡಬೇಕು! Trunk call ಮಾಡುವ ಮಜವೇ ಬೇರೆ ಇತ್ತು! ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಶಿರಸಿ exchange ಗೆ phone ಮಾಡಿನಾನು ಎಕ್ಕಂಬಿ exchange ** ನಿಂದ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನನಗೆ  ಜಾನ್ಮನೆ exchange ** ಕೊಡಿ ಎನ್ನಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ನಂತರ ಅವರ call ಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರಬೇಕಗಿತ್ತು. ಅವರು connect ಮಾಡಿ ನಮಗೆ ತಿರುಗಿ call ಮಾಡುತ್ತಿದರು. ಮೂರು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಸಮಯವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಷ್ಟರ ನಂತರ ಅವರು ನಡುವೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ "ಮೂರು ನಿಮಿಷ ಆಯ್ತ್ರೀ" ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು! ನಮ್ಮ ಮಾತು ಮುಗಿದಿರದಿದ್ದರೆ "ಮತ್ತೆ ಮೂರು ನಿಮಿಷ ಕೊಡ್ರೀ" ಎನ್ನುವುದು. ಹೀಗೆಯೇ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಒಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಎಕ್ಕಂಬಿ exchange lineman ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ "ನಿಮ್ಮ ಜಮೀನು ಮಾರುವ ವಿಚಾರ ಏನಾಯಿತು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದನಂತೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ! ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು- ಅಪ್ಪ phone ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ನಡುವೆ ಅವನೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ!

ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ರೇಡಿಯೋ ಬಂತು, ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಕಾಲಕ್ಕೆ black and white TV ಬಂದಿತ್ತು. ಮಜವೆಂದರೆ ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಕೆಲವು TV ಗಳಿಗಂತೂ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ child lock ಮಾಡಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತುಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ದವರಿಗಿಂತ ಮಕ್ಕಳೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ TV remote control operate ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಎಂತಹ ಬದಲಾವಣೆ ಕೆಲವೇ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ! ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಊರಿನ ಒಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ TV ಇತ್ತು. ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ರಾಮಾಯಣ ನೋಡಲು ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆಯೇ ನೆರೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು! ಈಗಿನ ಕಾಲದಂತೆ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆಂದರೆ ಏನೋ inconvenience ಅನ್ನುವ ತರಹ ಇರಲಿಲ್ಲ ಆಗಿನ ಕಾಲ. ಬಂದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ಚಾಪೆ ಹಾಸಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳು ಸೇರಿ ಎಷ್ಟೋ ದೂರ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು! ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮನೆಗೆ black and white  portable TV ಬಂತು. ಧಾರವಾಡ relay station ನಿಂದ signal ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮನೆಯ ಮೇಲೆ antenna. ಯಾವಾಗ ನೋಡಿದರೂ TV ಮೇಲೆ ಸಬ್ಬಕ್ಕಿ ಪಾಯಸದ ತರಹ ಗುಳ್ಳೆ ಗುಳ್ಳೆ. ನನ್ನ ತಮ್ಮ antenna ತಿರುಗಿಸುವವ, ನಾನು ಮನೆಯೊಳಗಿಂದ "ಸಾಕು ಸಾಕು ಸಾಕು... ನಿಲ್ಲಿಸು ನಿಲ್ಲಿಸು ... ಅಯ್ಯೋ ಮತ್ತೆ ಹೋಯ್ತು ... " ಎಂದು ಕಿರಿಚಿಕೊಳ್ಳುವವಳು. ಇದೆಲ್ಲ ಸಂಭ್ರಮದೊಳಗೆ programme ಬಹುಪಾಲು ಮುಗಿದೇ ಹೋಗಿರುತ್ತಿತ್ತು! ದಿನದಲ್ಲಿ TV programmes ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ, ಉಳಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ TV ಹಚ್ಚಿದರೆ screen ಮೇಲೆ ಪಟ್ಟೆಸೀರೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಜೊತೆಗೆ ಕುನ್ಯ್ಯ್ಯ್ಯ್ ಎನ್ನುವ ಸದ್ದು ಬೇರೆ. Radio ದಲ್ಲಿ ಅಮೀನ್ ಸಯಾನಿಯವರ 'ಸಿಬಾಕಾ ಗೀತ್ ಮಾಲಾ' ಕೇಳಲು ಒಂದು ವಾರ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು; ಹಾಗೆಯೇ TV ಯಲ್ಲಿ ಬುಧವಾರದ 'ಚಿತ್ರಹಾರ್' ಮತ್ತು ಭಾನುವಾರದ 'ರಂಗೋಲಿ'ಗೂ ಕೂಡ. ನಂತರ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದ 'ಚಂದನ ವಾಹಿನಿ' ಪ್ರಾರಂಭ. ಕೆಲ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಕನ್ನಡವನ್ನೂ ನೋಡಲು ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು ನಂತರ "Over to Delhi" ಎಂಬ message. ಚಂದನ ವಾಹಿನಿಯ ಪ್ರಾರಂಭದ ಮೊದಲು ಭಾನುವಾರ ದೆಹಲಿಯವರು ಕಿವುಡ ಮೂಕರ ವಾರ್ತೆಯ ನಂತರ ಹಾಕುವ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷಾ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಕನ್ನಡದ ಪಾಳಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳುಗಳೇ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು! ಇನ್ನೂ ಮಜದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಹಳೆಯ ಹಾಡು ಬಂತೆಂದರೆ 'ಪ್ರಸಾರ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪು' ಎಂಬ ಕೆಳಗಡೆ flash ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ colour TV ಇದ್ದವರು ಏನೋ ಆಯಿತು ಎಂದು ಗಾಬರಿ ಬಿದ್ದು ತಮ್ಮ TV ಯ  colour adjustment ಗೆ ತೊಡಗಬಾರದೆಂದು! ಏನೇ ಆಗಲಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಂದಿನ ದಿನಗಳ ನೆನಪೇ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನ! ಈಗಿನ generation ನವರಿಗೆ ಇದ್ಯಾವುದೂ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ! ನಮ್ಮ generation transition ನಲ್ಲಿ ಬರುವ generation. ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಕಾಲದಿಂದ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಕಂಡಿದೆ.

ನನಗಂತೂ ಯಾವತ್ತೂ ಏನೋ ಒಂದು ತರದ ದ್ವಂದ್ವ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ technological advancement ಆದ ಮೇಲೆ ಹಳೆಯದನ್ನು miss ಮಾಡಿಕೊಂಡಂತ ಭಾವನೆ. ಪತ್ರ ಬರವಣಿಗೆ ಹೋಗಿ email ಬಂತು, ಈಗಂತೂ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ WhatsApp. ತುಂಬಾ convenient, ನಿಜ. ಆದರೂ ಏನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಬಣ ಬಣ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ರಾಜೀವ ನನಗೆ "ಅದ್ಯಾಕೆ ಸಾಮಾನು ಚೀಟಿ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀಯಾ, smart phone ನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕೊ" ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. Smart phone ನಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ options ಇದ್ದರೂ ನನಗೆ ಚೀಟಿ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಇಷ್ಟ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿದರೆ ರಾಜೀವ ಹೇಳುವುದೂ ನಿಜ ಎನಿಸುತ್ತದೆ, ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬದಲಾಗಬೇಕು. ಆದರೂ ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಯಾಕೋ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹತ್ತಿರ ಎನಿಸುತ್ತವೆ. ಈಗಿನ generation ನವರು technology ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಹಳೆಯ ವಿಧಾನಗಳಗಳ ಅನುಭವವಿಲ್ಲ. ಹಳೆಯ ಕಾಲದವರು ಇನ್ನೂ ಹಳೆಯ ವಿಧಾನಗಳನ್ನೇ ನೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಹೊಸದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಡ್ಡೆ. ನನಗೋ ಹೊಸದರ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ, ಆದರೆ ಹಳೆಯದನ್ನು ಬಿಡಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನಂತ ಕೆಲವು ಅಲ್ಲಿಯೂ ಸಲ್ಲದೆ ಇಲ್ಲಿಯೂ ಸಲ್ಲದೆ ಇರುವವರ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ!