ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಈಗ ಅರವತ್ಮೂರನೆಯ ವರ್ಷ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಚಾಳೀಸು ಬಂದು ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ವರ್ಷಗಳಾದವು. ಕಣ್ಣಿಗೆ bifocals ಬಂದು ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ತನಕ ಅಪ್ಪ ಕನ್ನಡಕ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಕಳೆದಿದ್ದ. ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಓದುವಾಗ ಒಮ್ಮೆ ಹತ್ತಿರ ಹಿಡಿದು, ಒಮ್ಮೆ ದೂರ ಹಿಡಿದು, ಯಾವ್ಯಾವುದೋ angle ನಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಓದುತ್ತಿದ್ದ. ಅಮ್ಮನ ಕಿರಿಕಿರಿ, ಬೈಗುಳಗಳ ಫಲವಾಗಿ ಅಂತೂ ಕೊನೆಗೆ ಕಣ್ಣಿನ doctor ಬಳಿ ಹೋದ; ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಚಾಳೀಸು ವಿಜ್ರಂಭಿಸಿತು! ಅವನೇ ಆರಿಸಿಕೊಂಡು ತಂದ ದಪ್ಪ frame ನ ಕನ್ನಡಕ. ಅದರ frame ಮತ್ತು glass ಅವನ ಮುಖಕ್ಕೆ ದೊಡ್ದದೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ನಾನು ಮತ್ತು ರಘು "ಲಾರಿಯ windshield" ಎಂದು tease ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸು ಎಂದು ದುಂಬಾಲು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆಗೆಲ್ಲ ಅಪ್ಪ, "ಸುಮ್ಮನಿರಿ, ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಂತೆ; ನೂರಾ ಐವತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಅದಕ್ಕೆ" ಎಂದು ಗದರಿದ್ದ. ಆ ಕನ್ನಡಕ ಹೇಗಾದರೂ ಮುರಿದು ಹೋಗಲಿ ಆವಾಗಲಾದರೂ ಅಪ್ಪ ಹೊಸದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಆಶಿಸಿದ್ದೆವು. ಈಗಿನ ಕಾಲವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಅದು- ತಂದ ವಸ್ತು ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಅದನ್ನು ಮೂಲೆಗೆ ಬಿಸಾಕಿ ಹೊಸದನ್ನು ತಂದುಬಿಡಲು.
ಅಷ್ಟರ ನಂತರ ಅವನ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡಕದ ನಡುವೆ ಏನೋ ಅಂತರ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ವರ್ಷದಿಂದ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕನ್ನಡಕವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಕಳೆಯುವುದೇ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವನು ಕನ್ನಡಕದ ಜೊತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಅವಾಂತರಗಳು ಒಂದೆರಡಲ್ಲ. ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದರಂತೆ ಅವಾಂತರಗಳು ನಡೆದು ಹೋಗಿವೆ. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಬರೆಯುವ ಮನಸ್ಸಾಗಿದೆ. ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅವನ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಆ ದಪ್ಪ frame ನ ಕನ್ನಡಕ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮುರಿದು ಹೋಗಿ ನಂತರ ಹೊಸದೊಂದನ್ನು ಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅದೂ ಕೂಡ ನಮಗೆ ಹಿಡಿಸುವಂಥದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿನದಕ್ಕಿಂತ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆವು.
೨೦೦೮: ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಮನೆಯ ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸದ್ದದಂತಾಯಿತು. ಇಣುಕಿದ. ಕನ್ನಡಕ ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ನಮಗೆ phone ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಮಗೆ ಖುಷಿ. ಭಾವಿ ನೀರು ಖಾಲಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದ. ಅಮ್ಮ "ಬೇಡ, ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದರೆ ಮತ್ತೆ ನೀರು ಸರಿಯಾಗಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ..." ಎಂದಳು. ಅಮ್ಮ ಯಾರದ್ದೋ ಮದುವೆಗೆ ಹೋದಳು. ಅಪ್ಪ water motor ಹಾಕಿ ಭಾವಿಯ ನೀರನ್ನೆಲ್ಲ almost ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ. ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ಇಳಿದುಕೊಂಡು ಅದರೊಳಗಿನ ಮೆತ್ತನೆಯ ಮಣ್ಣನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಾಲಿನಿಂದ ತುಳಿಯುತ್ತ ಕನ್ನಡಕ ಹುಡುಕಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ!
೨೦೦೯: ಮಳೆಗಾಲ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ ಬಂದಿತ್ತು. ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಹೊಂಡಗಳು. ಅಪ್ಪ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ (ಸುಗಾವಿ ಊರು) ಶ್ರಾದ್ಧಕ್ಕೆಂದು ಹೋದವ ತಿರುಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಕಂಡ್ರಾಜಿ ಎಂಬ ಊರಿನ ಒಂದು ಕಡೆ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಅವನ motorbike skid ಆಯಿತು. ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಊರಿಕೊಂಡು ಬೀಳುವುದನ್ನು ಹೇಗೋ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ. Motorbike ಬಿತ್ತು. ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಂದ ಅದನ್ನುಎತ್ತಿದ. ಬಟ್ಟೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಸರಾಗಿತ್ತು. ಪಕ್ಕದ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ಅವನ ನೀಲಿ cap ನ ಬಿಳಿಯ Reynolds pen ತೇಲುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡ. ಮನೆಗೆ ಬಂದ. ಬಂದ ನಂತರ ನೋಡಿದರೆ ಕನ್ನಡಕ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. Guess ಮಾಡಿದ- ‘ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳುವಂತಾದಾಗ pen ಜೊತೆ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕನ್ನಡಕವೂ ಬಿದ್ದಿದೆ…. Pen ತೇಲುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕನ್ನಡ ಮುಳುಗಿತ್ತು…..’ ಕಂಡ್ರಾಜಿ ಊರಿನ ಅವನ ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರಿಗೆ phone ಮಾಡಿದ. “…….ಆ ತಿರುವಿನ ಇಂಥ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕನ್ನಡಕ ಬಿದ್ದಿರಬೇಕು, ಸ್ವಲ್ಪ ನೋಡುತ್ತೀರಾ? ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಬಿಸಲಕೊಪ್ಪದ ಅಂಗಡಿಗೆ ತಲುಪಿಸಿಡುತ್ತೀರಾ?” ಆ ಮಹಾನುಭಾವ ಹೋಗಿ ರಸ್ತೆಯ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿ ಕೋಲು ಹಾಕಿ ಹುಡುಕಿದ, ನಂತರ phone ಮಾಡಿದ “ನಿಮ್ಮ ಕನ್ನಡಕ ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ನಾಳೆ ಬಿಸಲಕೊಪ್ಪದ ಕಡೆ ಬರುವವನಿದ್ದೇನೆ, ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು.” ಅಪ್ಪ ಖುಷಿಯ ನಗೆ ನಕ್ಕ.
೨೦೧೦: ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ, "ಕನ್ನಡಕಕ್ಕೆ ದಾರ ಹಾಕಿ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಹಾಕಿಕೋ" ಎಂದು. ಓದುವಾಗಷ್ಟೇ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ಉಳಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬೇರೆ ಯಾಕಾದರೂ ಬೇಕಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ವಿಚಾರ ಅವನದು. ಅದೇ ರೀತಿ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು motorbike drive ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ bus ಬಂತೆಂದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದ. ರಸ್ತೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಬಿದಿರಿನ ಪೊದೆಯಿಂದ (ಪೊದೆಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮೂರ ಕಡೆ 'ಮಟ್ಟಿ' ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ) ತೆಳ್ಳನೆಯ ಬಿದಿರಿನ ಎಳೆಯೊಂದು ದಾರಿಯವರೆಗೆ ಹೊರಬಂದಿತ್ತು. ಅದು ಅಪ್ಪನ ಜೇಬಿನಿಂದ ಆ ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ಕಿತ್ತು ಎಲ್ಲೋ ಎಸೆದುಬಿಟ್ಟಿತು! ತಕ್ಷಣ motorbike ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಹುಡುಕಿದ; ಎಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಕಥೆ ಹೇಳಿದ. ಅಮ್ಮ "ಸಾಕು ಬಿಡಿ, ಆ ಕನ್ನಡಕ ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಬಿದಿರು ಮಟ್ಟಿಗೂ ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತು" ಎಂದಳಂತೆ. ನಾನು, ರಘು ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡ "ಬಿದಿರು ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಕನ್ನಡಕ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ, ಬಿದಿರು ಮಟ್ಟಿ ಚಾಳೀಸು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿದೆ" ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಅವನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತೇವೆ.
೨೦೧೧: ಹೋದವರ್ಷ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಪ್ಪನ ಹೊಸ ಕನ್ನಡ ಆರಿಸಲು ನಾನೇ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. Glass ನ ಬದಲು fibre ಹಾಕಿಸು ಹಗುರವಿರುತ್ತದೆ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ಅಂಗಡಿಯವನು scratch proof ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅಪ್ಪನ ಕೈಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೈಬಿಡಿಸಿದ. ಕನ್ನಡಕವೇನೋ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಇಷ್ಟವೂ ಆಯಿತು. ಹಿಂದಿನ ವಾರ ನಾನು ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ
ಬೆಳಗಾವಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 5:30 ಗಂಟೆಗೆ ಬಿಸಲಕೊಪ್ಪದ bus stop ನ road ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ, ನಾನು ನಿಂತಿದ್ದೆವು. ಅಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು bus ಹತ್ತಿಸಿ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಸಂಜೆ ನಾನು
ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದಾಗ ಸುದ್ದಿಯೊಂದು ಕಾದಿತ್ತು. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ bus ನ board ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲವಂತೆ, ಮಸುಕಾಗಿ ಕಂಡಿತ್ತಂತೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ನೋಡಿದರೆ ಕನ್ನಡಕ ಒಂದು glass ಎಲ್ಲೋ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದೆ. ಮನೆಯೆಲ್ಲ ಹುಡುಕಿದ. ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ನೆನಪಾಯಿತು ರಸ್ತೆಯಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿರಬೇಕು ಎಂದು. ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ glass ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು! ಗಲೀಜಾಗಿತ್ತು, ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಂಟಿನಂತಹ ಪದಾರ್ಥಗಳೂ ಇದ್ದವು. ಅದನ್ನು ಮನೆಗೆ ತಂದವನೇ ಅಪ್ಪ ಅದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮನ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯ scrub pad ಹಾಕಿ ಉಜ್ಜಿ ತೊಳೆದು ನೋಡಿದರೆ ಅದರ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ scratch ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ನಾನು "ಅದನ್ನೇಕೆ scrub pad ಹಾಕಿ ಉಜ್ಜಿದೆ ನೀನು? ಅಷ್ಟು ತಿಳಿಯಬೇಡವಾ ನಿನಗೆ?” ಅಂದೆ. ಆಗ ಅಪ್ಪ- "ಹೌದೆ, ಆವತ್ತು ನೀನೇ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ ನೋಡು, ನೆನಪಿಲ್ಲವಾ, ಕನ್ನಡಕದ ಅಂಗಡಿಯವನು ಹೇಳಿದ್ದ ಇದು scratch proof glass ಅಂತ!" ನನಗನಿಸಿತು ಸುಮ್ಮನೆ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬೈಯ್ಯುವುದು. ಮುಗ್ಧ ಅವನು, ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ನಂಬುತ್ತಾನೆ. ಈ ಜನರ marketing strategy ಎಲ್ಲ ಅವನಿಗೆಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು? ಅಂಗಡಿಯವನು ಹೇಳಿದ; ಅಪ್ಪ ನಂಬಿದ.
ಅಪ್ಪನ ೨೦೧೨ ರ ಕನ್ನಡಕದ ಅವಾಂತರವನ್ನು ಎದುರುನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ!
