August 28, 2007

ಮಾತನಾಡುವ ಪರಿ- 2

ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಮಾತನಾಡಿ ಉಳಿದವರು ನಗುವಂತಾದ ಮತ್ತೊಂದು ಘಟನೆಯಿದು.
'ನಾಗ್ಯಾ' ನಮ್ಮ ಗದ್ದೆಯನ್ನು ಊಳಲು ಖಾಯಂ ಬರುತ್ತಿದ್ದವ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಎತ್ತುಗಳಿಗೂ ಮತ್ತು ಅವನಿಗೂ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಭಂಧ. ಗದ್ದೆ ಊಳುವಾಗ ಎತ್ತುಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಕಡೆ ಈಕಡೆ ಎಳೆದರೂ ಅವನು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದುದು
"ಹೂ... ಇದರ ಮನೆ ಹಾಳಾಗಾ..." !!! ಒಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತು ಹಾಲು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ
ನಾಗ್ಯಾ ಗದ್ದೆ ಯಿಂದ ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು ಕೊಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಬಂದ. ಅವುಗಳನ್ನು ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕುತ್ತಿರುವಾಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಆಕಳು ಕುಣಿದಾಡಿತು. ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎತ್ತು ಅಥವಾ ಆಕಳುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕುವಾಗ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಆಕಳುಗಳು ಕುಣಿದಾಡುವದುಂಟು. ಅದು ಕುಣಿದಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ ನಾಗ್ಯಾ ಹೇಳಿದ್ದು- "ತಡಿ...ತಡಿ...ಯಾಕ್ ಹಾಂಗ್ ಕುಣೀತೀ... ನಾವೂ ನಿಮ್ಮಂಗಲೇ ಮನಾಷಾರೇ..." ನಾಗ್ಯಾ ಎತ್ತುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ ಹೋದ. ಅಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೇ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು!

August 23, 2007

Green Room

‘Green Room’ is a commonly used word to refer to the dressing room at the place some stage performance. For me it was amazing to know the origin of the word ‘Green Room’. Even you will be astonished!

It’s still wonderful to note that the word ‘Limelight’ is associated with the word ‘Green Room’. During olden days while performing the stage shows, it was a practice to use limestone to get a bright light with some chemical reactions, as there was no electricity. Hence, emerged the term ‘Limelight’. Today we notice that it is being widely used as a synonym to ‘popular’ as ‘he came to limelight’ or ‘she came to limelight’.

Actors and actresses were prone severe headache due to that bright light and chemical reaction. Immediately after their role on the stage, they were made to sit in a room filled with lots of herbs and shrubs and walls painted with green colour to give a soothing effect to their eyes just to make them get rid of their headache. Thus emerged the term ‘Green Room’. Isn’t it amazing?
Note: This piece of information is obtained by Mrs. Anupama. My thanks are due to her.

August 22, 2007

ಮಾತನಾಡುವ ಪರಿ- 1

ಮಾತನಾಡುವುದು ಕತ್ತಿಯ ಅಲುಗಿನ ಮೇಲೆ ನಡೆದಂತೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಲಕ್ಷ್ಯ ಕಡಿಮೆಯಾದರೂ ಮಾತು ಅಪಾರ್ತಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಒಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ಓದಿ... ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡದ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಅಪರೂಪವೇನಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಮನೆ ಶಿರಸಿಯ ಸಮೀಪದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದು ಕಾಡಿನಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದ ಒಂಟಿ ಮನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೈತ್ಯಾಕಾರದ ಎರಡು ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಸಾಕುವುದು ಎಂದಿನಿಂದಲೂ ಬಂದ ರೂಢಿ.
ನೋಡಿದರೆ ಭಯ ಬರುವಂತಹ ನಾಯಿಗಳು ಯಾರಾದರೂ ಬಂದರೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದ ಸರಪಳಿಯನ್ನು ಹರಿದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಚ್ಚಿ ಸಾಯಿಸಿ ಹಾಕುತ್ತವೇನೋ ಅನ್ನುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೊಗಳುತ್ತವೆ. ಬಿಟ್ಟು ಹಾಕಿದರೆ ಎಂಥ ಕಳ್ಳರ ಜೊತೆಗೂ ಆಟ ಆಡಿಬಿಡುತ್ತವೆ! (ಈ ವಿಷಯ ನಿಮ್ಮಲ್ಲೇ ಇರಲಿ).
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಊರಿನವರೆಲ್ಲಾ ಆ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಹೆದರುವುದು ವಾಡಿಕೆ. ನಾಯಿಗಳು ಅವುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾಣದಿದ್ದಾಗ "ಹೆಗಡೆ ರೇ...... ನಾಯಿೇ......" ಅಥವಾ "ಅಮ್ಮಾ...... ನಾಯಿೇ......" ಎಂದು ಒಂದು ಗಾವುದ ದೂರದಿಂದಲೇ ಕೂಗುತ್ತಾರೆ.
ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆಯೇ ಅವರು ಮುಂದ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವುದು.

ಅದೇ ಊರಿನವನಾದ 'ಧರ್ಮ ' ಅಪ್ಪನ ಹತ್ತಿರ ಹಣಕಾಸಿಗಾಗಿ ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದವ. ಒಮ್ಮೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಗಂಟೆಯ ಸಮಯ. ಅಮ್ಮ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕುವಾಗ ಎಂದಿನಂತೆಯೇ ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದರು.
ಅವು ಇಡೀ ಅಂಗಳದ ತುಂಬಾ ಕುಣಿದು, ದಣಿದು ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ನಿದ್ದೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು.
ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ಏನೋ ಸದ್ದು ಕೇಳಿದಂತಾಗಿ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಧರ್ಮ ಮರ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾನೆ!ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದರು, "ಏ ಧರ್ಮ ಮರ ಇಳಿಯೋ..." ಅವ ಅಮ್ಮನಿಗಿಂತ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದ,
"ಅಮ್ಮಾ, ಮೊದ್ಲು ನೀವು ನಾಯಿ ಕಟ್ಟಾಕ್ರೀ ಮಾರಯ್ರಾ...ಅಂಕಾ ಮಟಾ ನಾ ಇಲ್ಲೇ ಕುಂದ್ರತೆನಿ".
ಅಮ್ಮ ನಾಯಿ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದ್ದೆ ತಡ, ಸರಸರನೆ ಮಂಗನಂತೆ ಮರ ಇಳಿದು ಬಂದ ಧರ್ಮ.
ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದರು, "ಹೆಗಡೆರು ಇಲ್ಲಲ ಧರ್ಮ, ಈಗಷ್ಟೇ ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೊದ್ರೂ... ನೀ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು..."
ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದ ಧರ್ಮ ತನಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಹೇಳಿದ, "ಹೆಗಡೆರು ಸಾಯ್ಲ್ ರಿ ಮಾರಯ್ರಾ... ನಿಮ್ಮ ನಾಯಿ ನನ್ನ ತೆಗದೆ ಬಿಡ್ತಿದ್ವು...ಹೆಗಡೆರು ಹೋಗೆ ಬಿಟ್ರೆನ್ರಿ?" !!!! ನಗು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ ತಡೆದುಕೊಂಡು ಅಮ್ಮ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿದರು, "ಹೆಗಡೆರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹಾಗಂತೀಯೋ ಧರ್ಮ... " ನಾಯಿಗಳ ಭಯದಿಂದ ಇನ್ನೊ ಹೊರ ಬಂದಿರದ ಧರ್ಮ ಅದನ್ನೇ ಪುನರುಚ್ಚರಿಸಿದ, "ಹೆಗಡೆರು ಸಾಯ್ಲ್ ರಿ... ನಾಯಿೇ..." ಎಂದವನೆ ತಲೆ ಕೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, "ನಮ್ಮ ಎತ್ತಿಗೊಂದು ಉಸಾರಿಲ್ಲಾಗಿತ್ತು.... ಹೆಗಡೆರ ತವ ರೊಕ್ಕ...." ಎಂದು ಗೊಣಗುತ್ತಾ ಹೊರಟೆ ಹೋದ.

ಧರ್ಮನೇನೋ ಏನೂ ಆಗದವನಂತೆ ಹೋದ. ಉಕ್ಕಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಗುವನ್ನು ತಡೆಯುವ ಬಗೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ!

August 14, 2007

Post Office Incident

Yesterday was a very hot sunny day here in Tokyo. I left for Post Office at 12:00 hrs to pay the water bill. By the time I reached there, I was almost tired because of heat. Those automated doors welcomed me… I went inside and saw many people seated. They looked to be waiting. I did not know what to do.
I went to a counter and asked a person working there-"Excuse me; I need to pay the bills…what should I do".
He told me something in Japanese which I did not understand. By looking at my blank face he repeated it once again but I think I must have maintained the blankness on my face as it is, he went aside and brought a slip with a number. Then I realized I am in a queue! I sat waiting just like all others. The office was very cool because of AC. I sat relaxing.

A lady appeared before me with a form. She gave me the form but everything was written in Japanese language. By looking at the big question mark on my face, she explained me that I should fill my name and 'terehone' number (most of the Japanese people pronounce ‘telephone’ as ‘terehone’ and ‘thank you’ as ‘sank you’). As directed I filled name, address and ‘terehone’ number. As my turn came, I paid the bill without hassle.

Then I faced the real problem of conversation. I needed air mail stamps to write to my brother who is in India. I asked the lady who took my bill to give me air mail stamp. I could make out that she did not understand what I said and she directed me to the other counter. I went there. A man aged about 45 years was sitting. He smiled at me and I could see his silver filled teeth greeting me pleasantly. I asked him about the air mail stamps. He requested me to repeat as he too could not make out what I was telling. I repeated thrice but he could not understand. Then he gave me a piece of paper and pen to write it down. I wrote – ‘I need to write letters to India. So I need air mail stamps’. He took the paper inside. I thought he might have taken it to the person who knows English and I had all hopes to get the stamps. To all my surprise, he came out with a notebook in his hand. He wrote a ‘terehone’ number on the piece of paper on which I had given him the written thing and gave it to me explaining something in Japanese. He repeated twice but I could not understand what I should do with that number. By looking at my face…he stared telling ‘Sorry’. I was in trouble and even he was. I was sweating even in that cool place. I decided to leave without stamps and said ‘Thank you’. Again he pleasantly smiled at me but I felt the silver in his teeth is mocking at me! That piece of paper with the ‘terehone’ number he gave me is sleeping nicely in my bag hardly bothering about me!

August 13, 2007

ದೃಷ್ಠಿಕೋನ

"ನಾನು ಕುರುಡನಿದ್ದೆ.
ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನೇತ್ರನಿಧಿಯಿಂದ ಪಡೆದ
ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಗೂಡುಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿದಾಗ
ನನಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿತು.
ಆಗ ನನಗೆ ಅನಿಸಿತು- ಬೇರೆಯವರ ದೃಷ್ಠಿಕೋನವನ್ನು
ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೂ ಕುರುಡುತನ
ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ."

ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಎಲ್ಲೋ ಎಂದೋ ಓದಿದ್ದು. ಸಂಗ್ರಹ ದಿಂದ ಇಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದಿದೆ.

August 9, 2007

ಹನ್ನೊಂದು ಹೊನ್ನಿನ ಪುರಾಣಿಕರ ಕಥೆ

'ಪಾಪಿ ಸಮುದ್ರ ಕ್ಕೆ ಹೋದರೂ ಮೊಳಕಾಲು ನೀರು'. ಇದು ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿರುವ ಗಾದೆಮಾತು. ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕ ಎನಿಸುವ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಕಥೆಯನ್ನು ಓದಿ.ಹಣೆ ಬರಹವನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಂಬಬೇಕಾದಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೊದಗುತ್ತದೆ.

ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಪುರಾಣಿಕರು (ಪೂಜಾರಿ) ಇದ್ದರು.
ಮನುಷ್ಯ ಸಹಜ ಧರ್ಮದಂತೆ ಅವರಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಸೆ ಜಾಸ್ತಿ. ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅವರಿಗೆ ಜನರು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಹನ್ನೊಂದೇ ಹೊನ್ನು. ಆದ ಕಾರಣ, ಅವರಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ಅವರಿಗೆ ಯಾರೋ ಹೇಳಿದರು- "ನೀವು ರಾವಣನ ರಾಜ್ಯ ಲಂಕೆಗೆ ಏಕೆ ಹೋಗಬಾರದು? ರಾವಣ ತುಂಬಾ ಉದಾರಿ. ಕೇಳದಿದ್ದರೂ ದಾನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ" ಎಂದು. ಸರಿ, ಪುರಾಣಿಕರು ಲಂಕೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರು. ರಾವಣನೋ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಯಿಂದ ಒಂದು ಚೀಲ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ. ಪುರಾಣಿಕರಿಗೋ ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ. ಮರಳಿ ತಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟನದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿಣವೇ ಆಭರಣ ಮತ್ತು ನಾಣ್ಯಗಳು ತಾನೇ, ಪುರಾಣಿಕರು ತಮಗೆ ದೊರೆತ ಒಂದು ಚೀಲ ಕಬ್ಬಿಣದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾರಿ ಹೊನ್ನಿನ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಂಡರು. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಕೇವಲ ಹನ್ನೊಂದು ಹೊನ್ನು.

ಹಿಂದಿಯಲ್ಲೂ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಮಾತಿದೆ- समय से पेहले, नसीब से ज्ञादा कुछ नही मिलता

ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಚೇತನಾ ರೋಹಿತ್ ಅವರು ತಮ್ಮ Blog ನಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕಥೆಯಿಂದ inspire ಆಗಿ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ. My thanks are due to her.

ಕದ್ದಿರುವ ಕವಿತೆ

ಎವರೆಸ್ಟ್ ಏರಿದವರಲ್ಲಿ
ಮೊದಲಿಗ 'ಹಿಲ್ಲೆರಿ'.
ಅದರಲ್ಲೇನಿದೆ ವಿಶೇಷ?
ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇ
ಅಡಗಿದೆ ಗುಟ್ಟು 'ಹಿಲ್-ಏರಿ'.

ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಈ ಕವಿತೆ ರಾಜೀವ್ ನ ನೋಟ್ ಬುಕ್ ನಿಂದ ಕದ್ದಿದ್ದು; ನನ್ನ Blogಅನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿಸಲು. ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಚಿರಋಣಿ.

ಅಪ್ಪ


Dear Appa,
It’s your birthday! Many Happy Returns of the Day!
You know there are not many persons in this world whom I admire just as I admire you. I know you never bother to remember your own birthday. You hardly bother whether we greet you on that day or not. I wonder why I can’t be like you. I wish to be with you toady. But this distance hardly allows me.

Sitting alone at home today has made me think all that you have done to us. I know all the sacrifices you have done to keep us happy. It’s so painful to remember those past days of difficulty when you struggled hard to earn a living for all of us. Though we didn’t have much money to share, we had lots of affection to share. Still you never uttered a single word about your problems before us but, somehow we seemed to understand you. We silently understood the hardships that you and Amma had to undergo. But unfortunately, at that time we were not matured enough to provide you any type of assurance. Now we say, “We are with you”.

The world says you are a self made man. Yes, it’s true. We have seen you turning the soli of that barren land into gold. We, only we can understand the effort beyond it. You have spent your valuable youth and energy in that process of transformation. I know you can never get back that youth and energy spent, but your achievement is before your eyes! Very few people can achieve what you have achieved. We are really proud of you. And so are all others.

We know you as a principled and idealistic person. I feel proud when one of your friends always calls you ‘Gandhiji’. You have inculcated Gandhian principles in us right from our childhood. You have made us so principled that, we can leave our work for principles without compromising. You have also taught us be self reliant. We had seen you making us to do our work on our own without anyone’s assistance. No doubt that we used to be upset with you at that time. But now we realise that, it was your way of teaching us to minimise our dependency on others. Thank you so much for that. Your capacity to help others is amazing! Most of the people who have taken help from you have deceived you. But you have not changed your way. Hats off! You are the only man I have seen who supports his wife to be successful in life. I have seen you supporting Amma so much to make her outgoing. I have never seen the typical male ego in you.

Today you have crossed 58 and stepped into 59th year of your life. This is the age of retirement right? You need to take some rest to regain your vitality. I know bee keeping is one of your favourite hobbies. Raghu and I used to go with you into many deep forests to locate the bee hives. Sometimes I think you are inspired by the working of bees… because most of the times I see you working…working…and working. But see father, every busy bee needs some rest. You have done so much to us. Now it’s our turn to do something in return. Let you and your principles guide us and we come to you with some achievement. I pray for your health and peace of mind. I can somehow thank you for always being there for me… but how can thank you for all your sacrifices made to keep me happy? Will I be ever able to do that? And finally, 'My Daddy Strongest!'

With lots of love,
Yours affectionately,
Koosu.

Note: This was posted on 31st August, on his birthday; but reposted today due to deletion of all older posts.