ಈ ಬಾರಿ ಫ್ಯುಜಿಗೆ ನಾನೂ ಕೂಡ

ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ.
ಈ ಬಾರಿ ನಾನೇ ಹೋದ ಅನುಭವವನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತ ಜಪಾನಿಗಳ ಅಗ್ನಿ ದೇವತೆ; 3776 ಮೀಟರುಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರ. ಟೋಕಿಯೋದಿಂದ ಸುಮಾರು 80 ಕಿ. ಮೀ. ಗಳಷ್ಟು ದೂರ. ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ಗೌರವದಿಂದ ಅದನ್ನು ಫ್ಯುಜಿ-ಸಾನ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ('ಸಾನ್ ' ಎಂದರೆ ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಗೌರವದಿಂದ ಹೆಸರಿನ ಮುಂದೆ 'ಜಿ' ಎಂದ ಹಾಗೆ). ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿ ಹಿಮದಿಂದ ಕೂಡಿರುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಹತ್ತಲು ಜುಲೈನಿಂದ ಅಗಸ್ಟ್ ಕೊನೆಯವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಅನುಮತಿಯಿರುತ್ತದೆ (ಅಂದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಕಡು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ).

ಈ ಬಾರಿ ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತವನ್ನು ಏರಲು ನಾನೂ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ರಾಜೀವನಿಂದ ಒಂದೇ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ನೀನು ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಮೊದಲಿನಿಂದಾದರೂ running, exercise ಮಾಡಬೇಕು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಎಂದು. ನನಗೆ ನನ್ನ ಕೆಲಸದಿಂದ ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕಿ ನಾನು cycling ಮಾಡಿದ್ದು ಫ್ಯುಜಿಗೆ ಹೋಗುವ ಒಂದು ವಾರ ಮೊದಲಿನಿಂದ ಅಷ್ಟೆ. ನನಗೂ ಭಯವಿದ್ದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ನಿಜ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲುವಂತಾದರೆ ಎಂದು.

ಅಂತೂ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟೆ, ದೇವರ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ರಾಜೀವನ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿ! ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಸೇರಿಕೊಂಡವರು ವಿನಾಯಕ - ಸಂಧ್ಯಾ ಮತ್ತು ಪುನೀತ್ - ಪರಿಣೀತಾ.

ಶನಿವಾರ ಅಗಸ್ಟ್ 9ರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6:45 ಕ್ಕೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಡುವುದು ಎಂದು ಮೊದಲೇ ತೀರ್ಮಾನವಾಗಿತ್ತು. ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರದಿಂದ train ಹಿಡಿದು ‘ಶಿಂಜುಕು’ ಎಂಬ station ತಲುಪುವುದು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಮೊದಲೇ reserve ಮಾಡಿಸಿದ bus ನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದು ಎಂದು ಎಂದು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿತ್ತು. (ಶಿಂಜುಕು station ಬಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿ ಬಿಡಿ. The busiest train station in the world in terms of passengers. ದಿನಾಲೂ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ 3.60 ಮಿಲಿಯನ್ ನಷ್ಟು ಜನರು ಅಡ್ಡಾಡುವ station ಅದು. ಆ station ನ toilet ಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಮಾರುದ್ದದ ಕ್ಯೂ... ಆದರೆ toilet ನಮ್ಮ ಮನೆಯ toilet ನಷ್ಟೇ ಸ್ವಚ್ಛ, ಥಳಥಳ!)

ಅಂತೆಯೇ ಹೊರಟೆವು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕ - ಸಂಧ್ಯಾ ಜೊತೆಯಾದರು. 7:45 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಶಿಂಜುಕು ತಲುಪಿ ಬಸ್ ಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಪುನೀತ್ - ಪರಿಣೀತಾ ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡರು. 8:30ಕ್ಕೆ ನಿಗದಿತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಬಸ್ ಬಂತು. ಫ್ಯುಜಿಗೆ ಹೊರಟ ಇತರ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯಾಣಿಕರೊಡನೆ ನಾವೂ ಬಸ್ಸಿನ ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು. ನಮ್ಮನ್ನು ಹೊತ್ತ ಬಸ್ 11:30 ಕ್ಕೆ 5th base station ಗೆ ತಲುಪಿತು. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಜನರ ಸಂತೆ. ವಾರಂತ್ಯವಾದ್ದರಿಂದ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜನರು ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಫ್ಯುಜಿಯನ್ನು ಏರುವ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿದ್ದರು.

ಆ ನಂತರವೇ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ. ಮೊದಲೇ ನೋಡಿಟ್ಟುಕೊಂಡ weather forecast 60% ಮಳೆ ಎಂದು ಸಾರಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. 12:00ಘಂಟೆಯಿಂದ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಗುಡುಗು, ಸಿಡಿಲು, ಮಳೆ ಪ್ರಾರಭವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲೇ ಒಂದು ಕಡೆ ಕುಳಿತು ಮನೆಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ ಚಪಾತಿ ತಿಂದೆವು. ಮಳೆ ನಿಲ್ಲುವ ಲಕ್ಷಣವೇ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಡದೆ ಬೇರೆ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. Raincoat, ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಬಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಧರಿಸಿದೆವು.

ಹತ್ತುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಟೋಕಿಯೋದಿಂದ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ chocolate ನೋಡಿದೆ, ಅದು bag ನಲ್ಲಿ ಸೆಖೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಕರಗಿ ನೀರಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಎಸೆಯಲು ಏಕೋ ಕರುಳು ಚುರ್ ಎಂದಿತು! ಏನಾದರೂ ಆಗಲಿ ಎಂದು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. ತೀರ ಅಗತ್ಯದ ವಸ್ತುಗಳಾದ torch, winter jacket, muffler ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನು plastic cover ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ bag ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆವು; ಮಳೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ರಕ್ಷಣೆ ಸಿಗಲಿ ಎಂದು. ಮಳೆ ನಿಲ್ಲುವಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಡಲು ಅನುವಾದೆವು. 3:00 ಘಂಟೆಗೆ ಹತ್ತಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆವು.

ಬಲವಾಗಿ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಾಳಿಗೆ raincoat ನ ಟೊಪ್ಪಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೊರಟ ಎರಡೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ತಲೆ ಪೂರ್ತಿ ಒದ್ದೆಯಾಯಿತು. ಆಗಲೇ ಚಳಿ ಪ್ರಾರಂಭ. ಏಕೆಂದರೆ 5th station ಇರುವುದು 2300 ಮೀಟರ್ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ. ಟೋಕಿಯೋದ 40 ಡಿಗ್ರಿ C ಸೆಖೆಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮ್ಮ ದೇಹ ಒಮ್ಮೆ ಅಲ್ಲಿನ 12 ಡಿಗ್ರಿ C ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಚಡಪಡಿಸಿತು. ಫ್ಯುಜಿಯ ತುತ್ತ ತುದಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ನಾವಿನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಬೇಕಗಿದ್ದ ದೂರ ಕೇವಲ 1476 ಮೀಟರ್ ಅಷ್ಟೇ. ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ shoes, socks ಗಳೆಲ್ಲಾ ಪೂರ್ತಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಕಾಲು ಮರಗಟ್ಟಿದಂತೆ ಆಗಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ಸುಮಾರು 6:30 ರ ವರೆಗೆ ಹೊಡೆದ ಮಳೆ ನಿಂತು ಆಕಾಶ ಶುಭ್ರವಾಗಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಏರುತ್ತಿದ್ದ ಸಾವಿರಾರು ಚಾರಣಿಗರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹ, ನಗು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು.

ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ ಹತ್ತುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟದ ಅರಿವಾಗತೊಡಗಿತು. ಗಾಳಿ ಬೀಸುವುದು ಜೋರಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು. Temperature 8 ಡಿಗ್ರಿ C ರಷ್ಟು ಇತ್ತು. ಪರ್ವತವನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಿರುವಾಗ jacket ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಎಸೆಯುವಷ್ಟು ಸೆಖೆ, ಬೆವರು. ನಡೆದು, ನಡೆದು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಒಂದೇ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನಿಂತರೂ ಸಾಕು ಚಳಿಯ ಕೊರೆತವನ್ನು ತಡೆಯಲಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಎನಿಸತೊಡಗುತ್ತದೆ.

ಹತ್ತುವ ದಾರಿಯೂ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. Steepness ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಬಾಯಾರಿಕೆ, ಹಸಿವು...ಆದರೆ ಒಂದೇ ಸಮ ಹತ್ತುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು. ಆಮ್ಲಜನಕ ಕೊರತೆಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಉಸಿರಾಡಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಡೆತಡೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಜಪಾನಿಯರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಸಣ್ಣ ಆಮ್ಲಜನಕದ cylinder ತಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಸುಮಾರು 10-12 ವರ್ಷದ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು 70-75 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವರೂ ಬಹಳ ಜನರಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾದವರು ಹತ್ತುದುವುದನ್ನು ಕಂಡರೆ ನಮಗೆ ನಾಚಿಗೆಯಾಗಬೇಕು. ನಾವು ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರೆ 'ಗಂಬತ್ತೇ' (Do your best, all the best, ಶುಭವಾಗಲಿ, ಜಯವಾಗಲಿ) ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹತ್ತುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಕಾಲಂತೂ ಪೂರ್ತಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಮರಗಟ್ಟಿದಂತಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಜೀವವನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ 7th station ಬಂತು. ಎಲ್ಲ station ಗಳಲ್ಲಿ ಹಣ ಕೊಟ್ಟರೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು, ಮಲಗಲು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಜಾಗವಿರುತ್ತದೆ. ತುಂಬಾ ದುಬಾರಿ ಎಂದು ಬೇರೆ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಜನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿದ್ದವು. ಹೊರಗಡೆ ಇದ್ದ bench ನ ಮೇಲೆ ಒಂದರ್ಧ ಘಂಟೆ ಕುಳಿತು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು corn soup ಕುಡಿದು ಮತ್ತೆ ಹೊರಟೆವು. ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು chocolate ಏನಾಗಿದೆ ಎಂದು ತೆಗೆದು ನೋಡಿದರೆ shape ಇಲ್ಲದ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಡುಗಳಂತೆ ಆಗಿದ್ದವು. ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ ಹತ್ತುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ ಮಾರಟಕ್ಕಿಟ್ಟಿರುವ ವಸ್ತುಗಳು ದುಬಾರಿಯಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅದು ಗೊತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ತಿಂಡಿಯನ್ನು ಮನೆಯಿಂದಲೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆವು.

ಮೋಡ ನಮಗಿಂತ ಎಷ್ಟೋ ಕೆಳಗೆ. ಅದರ ಜೊತೆ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ದೃಶ್ಯ ಅದ್ಭುತ. ನಿಂತಾಗ ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಸ್ವಾದಿಸುವುದು, ಮತ್ತೆ ನಡೆಯುವುದು ಇಷ್ಟೇ ಕೆಲಸ. ನಂತರ 8th station ಬಂತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಹೊರಗಡೆ ಇದ್ದ bench ನ ಮೇಲೆ ಸುಮಾರು 2 ತಾಸು ಕುಳಿತು ವಿರಮಿಸಿದೆವು. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ jacket, gloves ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ನಡೆಯುವಾಗ ಪುನಃ ತೆಗೆಯುವುದು! ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು bread ತಿಂದು ಪುನಃ ಹೊರಟೆವು. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹತ್ತುತ್ತಿರುವ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ತೀರಾ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರ ಕೈಲೂ torch ಅಥವಾ ತಲೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ headlight. ಅದರ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ಹತ್ತುತ್ತಿರುವುದು. ನಂತರ ಮೇಲೆ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ ಹತ್ತುವ ದಾರಿ ಕಿರಿದಾಗುವುದರಿಂದ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಮೇಲೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಾ ಹತ್ತಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಸಮೂಹ. ಅಂದು ಹೆಚ್ಚು-ಕಮ್ಮಿ 10-12 ಸಾವಿರ ಜನರು ಇದ್ದಿರಬಹುದು. ಶಿರಸಿಯ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಓಡಾಡಿದಂತೆ! ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೋದರೆ ಇದೆ ಕಥೆಯಂತೆ.

ಹಾಗೆ ಹತ್ತುತ್ತಾ 9th station ಕೂಡ ದಾಟಿಕೊಂಡು ರಾತ್ರಿ ಸುಮಾರು 3:00 ಘಂಟೆಗೆ ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತದ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇದ್ದೆವು. ಆಕಾಶ ಶುಭ್ರವಾಗಿತ್ತು. ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಕಾಣತೊಡಗಿದ್ದವು. ನಮಗೆ ಸಮಾಧಾನ, ಇನ್ನು ಮಳೆಯಿಲ್ಲ ಎಂದು. Winter jacket, muffler, scarf, hand gloves....ಊಹೂಂ ಎಷ್ಟು ಧರಿಸಿದರೂ ಚಳಿ ತಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ, ಜೋರಾಗಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ, ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗಿನಿಂದ ಬರುವ ನಡುಕ ಇದೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆ ಉಸಿರಾಟ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟ. ಚಳಿಯನ್ನು ತಡೆಯಲು ಸಹಾಯವಾಗಲಿ ಎಂದು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಅಂಟಿಕೊಂಡು ನಾಯಿಮರಿಗಳ ತರಹ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು; ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೆ ಕಾಯುತ್ತಾ. ಸುಮಾರು 4:15 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆಕಾಶ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.

ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆಯೇ, ಆಕಾಶ ಪೂರ್ತಿ ಕೆಂಪಗಾಯಿತು...ಮೋಡವೆಲ್ಲಾ ಕೇಸರಿಯಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿಟ್ಟ ಹತ್ತಿಯಂತಾಯಿತು. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸೂರ್ಯೋದಯ 4:45 ಕ್ಕೆ...ಒಂದೇ ಒಂದು ಕೆಂಪನೆಯ ಗೆರೆಯಂತೆ ಸೂರ್ಯ ಮೊದಲು ಕಂಡಿದ್ದು. Photo ತೆಗೆಯುವುದನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಮರೆತು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತೆವು. ನಂತರ ಇಡೀ ಸೂರ್ಯ ಕಂಡು ಬಂದ. ಜಪಾನಿಯರಿಗೆ ಸೂರ್ಯ ಕೂಡ ದೇವರು. ಸೂರ್ಯ ಕಂಡ ತಕ್ಷಣ ಪರ್ವತದ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇರುವವರೆಲ್ಲಾ ಏನೋ ಒಂದು ವಾಕ್ಯ ಉಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾ ಬಗ್ಗಿ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಹಿಮ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅದು ನಮಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಂಡಿದ್ದು ಬೆಳಗಾದ ಮೇಲೆ. ನಂತರ ಮೇಲೆ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಸಿಡಿದು ಉಂಟಾದ ಹೊಂಡವನ್ನು ನೋಡಿದೆವು. ನಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ ತಿಂಡಿ ಎಲ್ಲವೂ ಖರ್ಚಾಗಿ ಕೇವಲ ಮೊಳಕೆ ತರಿಸಿದ್ದ ಹೆಸರು ಕಾಳು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಳಿದಿತ್ತು. ನೀರು ಕೂಡ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ತುತ್ತ ತುದಿಯ 10th station ನಲ್ಲಿ vending machine ನಲ್ಲಿ 500 ಯೆನ್ ಬಡಿದು 500 ml ನ ಎರಡು ನೀರು ಬಾಟಲಿಯನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದೆವು. ಟೋಕಿಯೋದಲ್ಲಿ ಅದೇ ನೀರಿನ ಬಾಟಲಿಗೆ 120 ಯೆನ್ (ಸುಮಾರು 48 ರೂಪಾಯಿಗಳು). ಫ್ಯುಜಿ ಪರ್ವತದ ತಲೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು...ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಜಾಗವನ್ನು cultural heritage centre ಮಾಡಲು ಹೊರಟಿರುವುದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕಸವನ್ನು ಎಸೆಯುವಂತೆ ಇಲ್ಲ. ಕಸದ ಡಬ್ಬಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ತಿಂಡಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೋದ plastic cover, ನೀರಿನ ಬಾಟಲಿ...ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿರುಗಿ ಮನೆಗೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು!

ಬಿಸಿಲು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಇಳಿಯಲು ತೊಡಗಬೇಕಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6:00 ಘಂಟೆಗೆ ಇಳಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆವು. ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ಟಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಸಿಲು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಖರವಾಗಿ ಸುಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಚಳಿಯೇ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಎನಿಸುವಷ್ಟು! ಇಳಿಯುವ ದಾರಿ ಕೂಡ ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವೇ. ತುಂಬಾ ಇಳಿಜಾರು...ಜಾರುವ ಗೊಚ್ಚು ಮಣ್ಣು. ಕಾಲಿನ ಮಂಡಿಯನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸದೇ ನಡೆಯಬೇಕು. ಬೆರಳುಗಳೆಲ್ಲಾ ಬೂಟಿನ ತುದಿ ಹೋಗಿ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಉಗುರಿನಲ್ಲಿ ಅಸಾಧ್ಯ ನೋವು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಝಳ ತಡೆಯಲು ಅಸಾಧ್ಯ. ಎಂಥಾ sunscreen lotion ಕೂಡ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಹಸಿವು, ಬಿಸಿಲು ಎರಡೂ ಸೇರಿ ಜೀವ ಹಿಂಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣವೆಂದರೆ ಸುಟ್ಟು ಉರಿದು ಹೋಗುವಷ್ಟು ಬಿಸಿಲು. ಆದರೂ ಮುಂದೆ ನಡೆಯಲು ಅಸಾಧ್ಯ ಎನಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಒಂದೆರಡು ಕ್ಷಣ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ 11:30 ಕ್ಕೆ 5th station ಗೆ ಬಂದು ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮುಖ, ಕುತ್ತಿಗೆಯೆಲ್ಲಾ ಸುಟ್ಟು ಕೆಂಪಗಾಗಿ ಉರಿಯತೊಡಗಿದ್ದವು. ನಾವು reserve ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ bus ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯಷ್ಟು ಅಂತರದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಹೋಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಏನೋ ತಿಂದು ಬೇರೆ bus ಹಿಡಿದು...ನಂತರ train ಹಿಡಿದು ಕಸದ bag ನ ಜೊತೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಭಾನುವಾರ ಅಗಸ್ಟ್ 10 ರ ಸಂಜೆ 6:30. ಅನ್ನ ಒಂದನ್ನು ಮಾಡಿ ಮೊಸರು ಹಾಕಿ ಉಂಡರೆ ಸ್ವರ್ಗ ಸುಖ.... ಮಲಗಿದ್ದೊಂದೇ ಗೊತ್ತು...ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮುಖ sunburn ನಿಂದಾಗಿ ಸಿಪ್ಪೆ ಸುಲಿದುಕೊಳ್ಳಲು ತೊಡಗಿತ್ತು... ಪೊರೆ ಕಳಚುತಿದ್ದ ಹಾವಿನಂತೆ!

Photo ಗಳಿಗಾಗಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ…
http://picasaweb.google.co.in/seemahegde78/FujiSanBlog?authkey=Tzu91JLlf38